W dolinie łez

Rano spiesznie, a to trawieni chęcią jak najpilniejszego opuszczenia tego miejsca, a to kuszeni wizją pięknych widoków tutejszej sławnej Doliny Glencoe, udajemy się w trasę. Dolina Łez, jak zwykło tłumaczyć się z języka gaelic jej nazwę, jest jednym z najbardziej majestatycznych i pobudzających krew do szybszego krążenia miejsc w Szkocji. Dolina, wąsko wciśnięta pomiędzy okoliczne dzikie góry, była świadkiem tzw. masakry z Glencoe, gdy 13 lutego 1692 r. od 38 do ponad 70 (według różnych źródeł) mieszkańców wioski Glencoe, głównie członków klanu MacDonald (w tym kobiet i dzieci), zostało haniebnie zabitych przez żołnierzy króla angielskiego Wilhelma III. Być może i z uwagi na ten fakt nazwę Dolina Łez należy uważać za jak najbardziej słuszną i wskazaną. Mój wzrok w szczególności przykuwa po lewej stronie ciągnące się pasmo Aonach Eagach. Ten niezwykle trudny technicznie szczyt (w zasadzie jest ich kilka), będzie jednym z magnesów, przyciągających mnie kolejny raz do Szkocji, a zarazem następnym na mej jakże ubogiej liście zdobytych Munrosów. Do uszu napływają ogłosy pozostałych szczytów otaczających dolinę, miarowym odgłosem zachęcające do ich zdobywania. Buachaille Etive Mor, czy Bidean nam Bian ślą nie mniej przekonujące zaproszenia.



Nim zdołaliśmy ochłonąć z widzianych przed chwilką miejsc, natura funduje nam kolejny pobudzający krew ku szybszemu krążeniu widok. Tym razem przecinamy równie słynne wrzosowiska Rannoch Moor. Jakie harce wyczyniać musi, pobudzony hormonem szczęścia, organizm w tym miejscu jesienią, w okresie kwitnienia wrzosów, kiedy cała olbrzymia jego połać (130 km²) przypominać zaczyna fioletowe bezkresne morze. Wszak i teraz, pomimo uboższego repertuaru chwytów stosowanych przez naturę, by zauroczyć potencjalnych odbiorców jej piękna, widok zdaje się być niesamowity. Oprócz wspomnianych wrzosowisk, dopatrzyć się można tutaj niezliczonej ilości jezior, bagnisk, strumyków, pagórków. Całości dopełnia ogromna liczba przedstawicieli świata flory. Rannoch Moor jest terenem ostatniej działalności lodowcowej w całej Wielkiej Brytanii. Również i na tych terenach toczyła się akcja powieści "Porwany za młodu" Roberta Louisa Stevensona.



Po krótkim postoju w Stirling docieramy do stolicy kraju, pięknego Edynburga. Tutaj szkocka przygoda wiekszości ze współtowarzyszy dobiega końca.Mnie się Szkocja tak łatwo nie pozbędzie. Moja przygoda trwać jeszcze będzie, wszak Edynburgh zaprasza złaknionego jego piękna eksploratora, by podziwiać jego szlachetne oblicze.



Z uwagi jednak na obszerność niniejszej relacji, dalej również i jej tematykę – w zasadzie tereny Highlands opisującą, w końcu konieczność stworzenia odrębnej notki Edynburghowi ( zasługuje na to niebywale) poświęconej, pozwolę sobie na zakończenie relacji w tymże miejscu. Klawiatura już milszą w dotyku się staje na samą myśl, że wkrótce o stolicy Szkocji dane pisać jej będzie.

Zdjęcia (8)

Komentarze (0)