Ku cudom "żelaznej wyspy"

Wróciłem do Indonezji...
Po pełnym dniu, spędzonym na przemieszczeniu się z Malaki, przez Kuala Lumpur i Jakartę, dotarłem do Manado, miasta ulokowanego na samym północnym cyplu indonezyjskiej wyspy Sulawesi (Celebes), jedenastej największej wyspy świata (175 tys. Km 2). Na "Żelaznej Wyspie", tak została niegdyś nazwana z racji zalegających tu znacznych pokładów żelaza właśnie, nie było mi jeszcze danym postawić swej podróżniczej stopy. Oczywiście postanowiłem ów brak nadrobić, zwłaszcza że myśli o tej destynacji od dawien dawna zaprzątały mi głowę. Wielu napotkanych podróżników sugerowało mi od lat odwiedziny tej wyspy, nie raz określając ją jako najciekawsze miejsce Indonezji. Nie wiedzieć, czemu dopiero teraz przyszło mi w udziale się tu znaleźć.

Sulawesi to jedna z najpiękniejszych, najbardziej różnorodnych wysp Indonezji. Na powierzchni większej niż połowa Polski (175 tys. Km 2) kryje w sobie takie bogactwo atrakcji turystycznych, zarówno przyrodniczych, jak i etnograficznych, antropologicznych, że ciężko znaleźć wiele podobnych jej miejsc.
Sulawesi, będę operował tą indonezyjską nazwą, z racji tego że bardziej mi odpowiada niż nasza polska ciężko brzmiąca – Celebes, to przede wszystkim skarbnica niesamowitych cudów przyrody. To głównie myśl o ich zobaczeniu, ich wizytacji, latami targała moimi myślami.

Sulawesi, przypominająca swym fantazyjnym kształtem rozgwiazdę, skorpiona ewentualnie ośmiornicę, składa się z się z się z 4 ramion: południowej, południowo-wschodniej, wschodniej i północnej. Odległość między "południową macką" a "północną" to prawie 2 tysiące kilometrów (sic !). Sulawesi ma najbardziej rozwiniętą linię brzegową wśród wysp Indonezji. Mimo swej wielkości największa odległość od wnętrza lądu do morza to tylko 90 km. Można rzec, że ku morzu na Sulawesi wszędzie blisko ...
Co mnie niezmiernie cieszy, to fakt iż większość wyspy jest górzysta, a aż 1/5 obszaru leży powyżej 1000 m npm. Znaczna większość owej górzystości ma postać wulkanów ( 11 ciągle czynnych). A te, jak nie raz wspominałem lubię. Toteż zamierzam na niejeden z nich wejść. Zwłaszcza północna część wyspy, okolice Manado, to skupisko wielu, często aktywnych wulkanów. Warto nadmienić tu choćby stratowulkan Lokon koło Tomohon. Na przestrzeni ostatnich 4 lat wybuchał kilkukrotnie. Eksplozje były dość znaczące, ewakuowano tysiące ludzi, a nad regionem górował kilkukilometrowy słup pyłów.

Mówiąc o przyrodzie Sulawesi, największym skarbie tej wyspy, nie sposób nie wspomnieć o niesamowitym bogactwie tutejszej flory. Sulawesi to prawdziwy raj dla przyrodnika. Dzika przyroda, dzięki bogactwu rożnych siedlisk obfituje w zwierzęta lądowe i morskie, jakich prożno szukać gdzie indziej na świecie. Wyspę przecina słynna Linia Wallace'a, wyznaczająca granicę pomiędzy krainami przyrodniczymi - orientalną i australijską. Stanowi ona ogniwo przejściowe między graniczącymi z nią krainami, występują na jej obszarze gatunki zwierząt pochodzenia zarówno australijskiego, jak i orientalnego, a także gatunki endemiczne, nie spotykane w innych rejonach, m.in.makak czarny (Macaca maura) i babirusa (Babyrousa babyrussa).

Ciepłe, czyste, bogate w plankton morza oblewające Sulawesi tworzą idealne środowisko dla niezwykle zróżnicowanej rafy koralowej i jej mieszkańców, którzy tworzą bajeczny kalejdoskop tysięcy gatunków ryb i setek gatunków koralowców - świat nieporównanie bogatszy do fauny Morza Karaibskiego czy Czerwonego. Tutejsze wyspy otoczone są atolami wspaniałych raf koralowych. Właśnie tutaj na Sulawesi znajdują się powszechnie znane w świecie topowe nurkowiska jak wyspa Bunaken, archipelag Wakatobi, cieśnina Lembeh, archipelag Togeanów, można by wymieniać.

Wyspa zamieszkiwana jest przez 15 mln mieszkańców, głównie muzułmanów. Znajduje się tu kilka niezwykle intrygujących regionów, zamieszkiwanych przez jedyne w swoim rodzaju grupy etniczne. Nie sposób nie wspomnieć o Toradżach, niezwykłe popularnych ze względu na fascynujące rytuały pogrzebowe. Ciekawym ludem są Bugisi zamieszkujący południe wyspy, gdyż słynący jako doskonali szkutnicy (budowniczy drewnianych łodzi) i żeglarze.
Inna fantastyczną grupa ludności jest lud Minahasa, który słynie z ciekawych przyzwyczajeń kulinarnych. Mówi się, że Minahasa jedli wszystko, co się rusza i ma cztery nogi ...

Oj, rozpisałem się o suchych faktach. W najbliższym czasie przystępuje do ich weryfikowania. Już się nie mogę doczekać ...

Komentarze (6)