Wymuszony trekking przedłużony

Osiągając zatokę Gnejna Bay dowiadujemy się, że znaleźliśmy się ślepym zaułku. Dostać się stąd bowiem nie sposób. Komunikacja tutaj nie kursuje. Pozostaje odbyć powrotną drogę ku zatoce Gnajn Tuffieha Bay. Z obawy jednak o stany zawałowe serca, jakie mogłyby mieć miejsce przy okazji kolejnej wizyty w tak pięknym miejscu jak owa zatoka, obmyslamy inny plan. Z przydatnej w każdej sytuacji, co się zresztą nie raz okaże, mapy połaczeń komunikacyjnych Malty, wyczytujemy, że najbliższy autobus przejeżdza przez niedaleki Mgarr. Mimo zapewnień miejscowych, że to daleko, postanawiamy przedłużyć nasz trekking o kolejne kilka kilometrów. Być może półgodzinna przechadzka dla miejscowych to rzeczywiście szmat drogi. Dla nas, zwłaszcza dzięki ożywczym promykom słonecznym, jak i możliwości podejrzenia otoczenia, mija zdecydowanie przyjemnie i szybko. Spacer wokół przygotowanych już na żniwa pól, w obecności czmychających przed oczyma jaszczurkami i małymi wężami, dostarcza kolejnego spojrzenia na maltańską rzeczywistość. Wkrótce docieramy do wyludnionego o tej porze dnia Mgarru. Siesta ma się w najlepsze, toteż mijamy kilka ledwie żywych duszy. Najbardziej znanym miejscem miasteczka jest kościół Najświętszej Marii Panny. Jego potężne wymiary, olbrzymia kopuła potwierdzają przewodnikowe informacje o "ubieraniu" maltańskich domów doznań duchowych w zdecydowanie XXL-owskie szaty. Kościóły na Malcie osiągają niebotyczne kształty i ten w Mgarze zdaje sie potwierdzać przewodnikowe spostrzeżenia.
Innymi atrakcjami Mgarru, a głównie jego okolic są dwie megalityczne świątynie - Ta Hagrat i Skorba. Jako, że nadjezdza nasz autobus, a na kolejny trzeba będzie trochę czekać, w dodatku pusty żóładek daje o sobie znać, pomijamy wizytację tych miejsc. Jeszcze kilka megalitycznych świątyń, i to zdecydowanie bardziej znanych, przed nami.

Zdjęcia (1)

Komentarze (0)