Wyprawa w otchłanie ciemności

Noc mi dobrze zrobila, podobnie jak poranny prysznic. Jestem gotowy wyruszyc ku jednej z najwiekszych atrakcji podczas mojej wloczegi okololaotanskiej. Jade zobaczyc najpiekniejsza ponoc jaskinie Laosu, a i jedna z najpiekniejszych w swiecie - cudowna Tam Kong Lor. Wyjatkowa jest dlatego, ze rzeka w jej wnetrzu biegnie na dlugosci 7,5 km pod lita skala. By ja przemierzyc nalezy wziac lodke. W niektorych miejscach jaskinia osiaga ponoc nawet 100 m wysokosci. Podobno przecudne sa rowniez tutejsze formacje krasowe - wiele nadzwyczaj urodziwych stalaktytow i stalagmitow. Az sie nie moge doczekac wizytacji w tej jaskini.

Droga ku jaskini jest niesamowicie przyjemna, wiedzie serpentynowato przez tereny Parku Narodowego Phu Hin Bun. Z kazdej strony wyrastaja potezne gory. Zauwazam, ze az nazbyt czesto zatrzymuje swoj motocykl, zafascynowany widokami wokol. Mijam tylko kilka pojazdow na trasie, choc to droga do jednego z glownych przejsc granicznych z Wietnamem. Jedna z ciezarowek zapchana jest masa psow, maksymalnie upchanych w przyciasnych klatkach. Az mi szkoda tych psiakow, jeszcze nie wiedza, ze w Wietnamie przybiora postac kotletow, stanowiac tamtejszy rarytas smakowy :(

Po okolo godzinie, przemierzam wioseczki polozone w niedalekiej juz odleglosci od jakini Kong Lor. Zolciutenkie pola w otoczeniu poteznych gor wygladaja pieknie. I tutaj nie wypada nie zatrzymac sie na kilka fotek. Zycie toczy sie tutaj spokojnym iscie laotanskim tempem, nieswiadome ze gdzies tam w innym, zwanym cywilizowanym, swiecie, ludzie nie maja nawet czasu, by kolokwialnie mowiac, (przepraszam za wyrazenie) sobie pierdnac... Wkrotce docieram do miejsca docelowego.

W niedlugim czasie spotykam przyjemna Francuzeczke Barbare. Dzieki temu, ze wybierzemy sie do jaskini razem, znacznie zaoszczedze na kosztach zwiedzania jaskini. Choc po jej spenetrowaniu, zdecydowanie twierdze, ze jest warta wszelkich nakladow. Czekajac na lodke opowiadamy sobie swoje przygody. Francuzka jest w trasie juz od 14 miesiecy. Ale jej dobrze...

Wplywajac do jaskini widzimy jej ogrom. Rzeczywiscie, w niektorych miejscach nie widac jej gornych krawedzi. Tym samym nie widac zbytnio nietoperzy, choc zapewne wiele ich tutaj. Pewnie pomieszkuja w wolnych od odglosow silnika lodki, miejscach jaskini. Jaskinia robi niesamowite wrazenie, zwlaszcza ze plynie sie w totalnych ciemnosciach, rozswietlanych tylko z rzadka przez latarki gornicze przewoznikow lodzi. Szczegolnie pieknym miejscem jest komnata z krasowymi formacjami skalnymi. Rowniez dzieki cudownym iluminacjom swietlnym. To jedyne oswietlone miejsce jaskini. Tutejsze stalaktyty, stalagmity w odcieniach roznych kolorow uzytych swiatel zachwycaja. Opuszczajac po 2,5 godzinach jaskinie jestem pod wrazeniem, to zdecydowanie najpiekniejsza jaskinia jaka widzialem w zyciu. Majacym w planach zwiedzanie Laosu, zdecydowanie polecam umieszczenie tego miejsca w planach swej podrozy. Naprawde warto. Tymbardziej, ze obecnie dojazd do niej, jak i baza noclegowa, nie sprawiaja juz trudnosci logistycznych.

W drodze powrotnej do noclegowni w Vieng Kham, przemierzam na powrot tereny wspominanego wczesniej Parku Narodowego Phu Hin Bun. W promieniach zachodzacego slonca droga wyglada jeszcze bardziej malowniczo. Kolacje w przydroznej oberzy koncze umizgami ze strony miejscowego ladyboja. Dobrze, ze ich tutaj tak malo w porownaniu do Tajlandii. Zdecydowanie oznajmiam mu, ze gustuje w prawdziwych kobietach.

To byl jeden z przyjemniejszych dni na mojej drodze, choc w sumie cala podroz po Laosie nalezy do niesamowicie przyjemnych. Az szkoda, ze wiza pozwala mi tu zostac jeszcze tylko 12 dni...

Zdjęcia (15)

Komentarze (4)