I po Filipinach...

Zakończyłem moje tegoroczne wojaże po Filipinach. Miesiąc minął jak z bicza strzelił. Odwiedziłem szereg miejsc mi już znanych, dałem sposobność zafascynowania nimi innym osobom, przemierzyłem też wzdłuż i wszerz kilka nowych destynacji. Coś nie do pomyślenia, zawsze knociłem na ten kraj. Z każdym wyjazdem mniej i mniej. Z każdym wyjazdem na Filipiny coraz bardziej przekonywałem się do tego kraju. Ba,obecnie, zaczynam go uważać za jedno z lepszych miejsc do osiedlenia się na przyszłość. Nie ukrywam, że moje zafascynowanie tą częścią świata, zmierza ku takim krokom. Coraz wyraźniej zresztą. O ile do tej pory byłem przekonany, że miejscem moich przyszłych czynności życiowych będzie ulubiona Indonezja, z wielu powodów, o tyle teraz mam twardy orzech do zgryzienia, myśląc również o Filipinach. Mało Azji w tych Filipinach, kulturowo kwiczy i beczy, żarcie przeciętne, mundurowi z shotgunami na każdym kroku, szalony prezydent u sterów władzy.
Po co mi to?
Ludzie z uśmiechem od ucha do ucha, bardzo serdeczni i przyjacielscy. Piękny podwodny świat, kapitalna pogoda, niesamowite plaże, powszechny język angielski, piękne kobiety.
Czego więcej chcieć od życia.
Trochę czasu zajęło mi docenienie tego kraju na ponad siedmiu tysiącach wysp. Ponad cztery bite miesiące przemierzania kolejnych wysp, trochę zdartych podeszw, zjechanych kilometrów, przelatanych mil. Inaczej zacząłem patrzeć. Może to kwestia wieku, może coraz mniejszego idealizowania zastanej rzeczywistości ?
Zobaczymy co przyszłość przyniesie. Niewątpliwie zawitam tu jeszcze nie jeden raz....

Zdjęcia (1)

Komentarze (0)